สวัสดีชาวทวิตเตอร์!  พวกนายเรียกฉันว่า "ไฟ"  หรือ @นิ้วลีลา ปากกาไฟ  เรียกยังไงก็ได้  แต่ขอให้รู้ไว้ว่า  คีย์บอร์ดคือปืน  คำไทยคือกระสุน  และทวิตเตอร์คือสมรภูมิที่ฉันเข้ามาประลองฝีมือ!

ไม่ต้องงงนะ  ฉันไม่ได้มาบ้าบอ  แต่ฉันจริงจังกับ "บทกวีทวิตเตอร์" มาก! บทกวีเฉพาะตัวของฉัน ทุกบทจะต้องใส่ คำไวพจน์ ผู้หญิง เอาไว้ด้วย! ยุคนี้ไม่ต้องเล่มหนา บทกวีอยู่แค่ปลายนิ้ว 280 ตัวอักษรคือสนามประลอง  ไม่ใช่แค่เล่นคำคล้องจอง  แต่ต้องท้าทาย  เฉียบคม  เหมือนดาบฟันผ่านทวิตเตอร์  !!

ตั้งแต่เด็ก ฉันหลงใหล่พลังของคำ  นิยาย บทกวี บทละคร กินขาด  พอเจอทวิตเตอร์  บึ้ม!  มันคือเวทีที่คนทั่วไปอย่างฉันมีเสียง  ไม่มีบรรณาธิการ  ไม่มีกฎตายตัว  แค่มีไฟ  มีคำ  มีเรื่องเล่า  ก็ฟาดฟันลงสนามได้เลย!

บทกวีของฉันไม่ใช่ดอกไม้ช่อเล็ก  แต่เป็นดอกไม้ไฟ!  สั้น  แรง  สะเทือน  บางทวีท แซะสังคม  บางทวีท  สาดความรัก  บางทวีท สะท้อนความจริง  ทั้งหมด  เกิดขึ้นด้วยคำ 280 คำ  กัดกร่อนหัวใจคนอ่านได้เลย!

คนบางคนอาจจะมองว่า บทกวีทวิตเตอร์  มันแค่เล่นสนุก  ไร้สาระ  เหย!  บอกเลยพวกนายคิดผิด!  280 ตัวอักษร คือศิลปะการกลั่นกรอง  คือการบีบอัดเนื้อหา  ความรู้สึก  ให้ออกมาเข้มข้น  ทรงพลัง  ฉันพิสูจน์ให้เห็นแล้ว  ว่าไม่กี่บรรทัด  ก็เปลี่ยนโลกได้!

ฉันฝันว่า ทวิตเตอร์ จะเป็นสวนดอกไม้ไฟแห่งกวี  ใครๆ ก็ปล่อยดอกไม้ของตัวเอง  ใครๆ ก็อ่าน  ไม่ว่าจะเป็นนักเขียนมืออาชีพ  หรือคนธรรมดา  ทุกทวีท  ทุกคอมเมนต์  จะเป็นสะพานเชื่อมหัวใจ  สร้างชุมชน  ผ่านสนาม 280 ตัวอักษร

ติดตาม @นิ้วลีลา ปากกาไฟ สิ!  แชร์บทกวี แชร์ไฟ แชร์ความคิดเห็น ท้าประลองแต่งกลอน เม้าท์มอยเรื่องราว กดแฮชแท็ก #นิ้วลีลา #กวีสายฟ้า #รักษ์ภาษาไทย มาปล่อยดอกไม้ไฟท่วมทวิตเตอร์ไปด้วยกัน! ⚡️

ปล. นอกจากทวิตเตอร์ ฉันยังชอบถ่ายรูปท้องฟ้าตอนฝนฟ้าคะนอง ตึกสูงกลางเมือง คาเฟ่สีเข้มๆ  บางทีอาจจะแอบโผล่มาในโพสต์บ้างนะ! ☔️